การผ่าตัดแก้ไข
โดยทั่วไปการผ่าตัดแก้ไขเต้านมมักทำในกรณีต่างๆ ดังนี้ คือต้องการเปลี่ยนขนาดถุงเต้านมต้องการให้เต้านมนิ่มและเป็นธรรมชาติมากขึ้นและการแก้ไขพังพืดหดรัดโดยทั่วไป ถุงเต้านมจะมีอายุการใช้งานตั้งแต่ 10 ปีขึ้นไป หลังจากเสริมหน้าอกในระยะเวลาดังกล่าว คนไข้อาจต้องการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนถุงซิลิโคนโดยอาจต้องการผ่าตัดด้วยเหตุผลต่างๆกัน
หลังการเสริมหน้าอกอาจมีปัญหาบางอย่างที่ทำให้คนไข้บางคนไม่ชอบซึ่งมักต้องการการแก้ไขปัญหาเหล่านี้
ได้แก่
- การเลื่อนของถุงเต้านม ( Bottoming out)
การเลื่อนของถุงเต้านมลงล่างเกิดจากการที่ถุงเต้านมเลื่อนลงจากตำแหน่งใต้ราวนมเดิม ทำให้ตำแหน่งของหัวนมสูงขึ้นเมื่อเทียบกับฐานนมมักพบว่าเกิดจากการที่ไม่มีกล้ามเนื้อรองรับในกรณีที่วางถุงเต้านมไว้เหนือกล้ามเนื้อ ทำให้ส่วนที่รองรับเต้านมมีเพียงผิวหนังอย่างเดียว การเปิดช่องว่างส่วนใต้ราวนมมากเกินไปก็เป็นสาเหตุหน้าที่ทำให้เกิดการเลื่อนของถุงต่ำไปได้การเลื่อนของถุงบางครั้ง อาจเกิดขึ้นภายหลังผ่าตัด ระยะหลังในคนที่เปิดแผลราวนมหรือปานนมทำให้แผลราวนมเลื่อนขึ้นขณะที่ขอบล่างของ เต้านมถูกยืดและเลื่อนลงแยกจากผนังหน้าอก ทำให้ถุงซิลิโคนเลื่อนลงการเลื่อนของถุงพบน้อยในคนที่ทำถุงใต้กล้ามเนื้อทั้งหมดและไม่ได้ลงแผลที่หัวนมหรือราวนมเนื่องจากกล้ามเนื้อไม่ถูกตัด
การแก้ไข- ทำโดยขยายช่องแคปซูลด้านบนทำให้กว้างขึ้นเพื่อรองรับถุงเต้านมให้เพียงพอพร้อมทั้งเย็บตำแหน่ง
ขอบล่างใหม่โดยใช้ไหมที่ไม่ละลาย - อาจย้ายตำแหน่งของถุงเต้านมไปไว้ในระดับใต้กล้ามเนื้อถ้าตำแหน่งเดิมอยู่เหนือกล้ามเนื้อ
- ทำโดยขยายช่องแคปซูลด้านบนทำให้กว้างขึ้นเพื่อรองรับถุงเต้านมให้เพียงพอพร้อมทั้งเย็บตำแหน่ง
- เต้านมชิดกันเกินไป ( Symmastia )
เกิดจากการที่ช่องว่างที่สร้างไว้สำหรับถุงซิลิโคน ติดต่อกันผ่านหน้ากระดูกหน้าอกทำให้ช่องที่ทั้ง 2 ช่องต่อกันสาเหตุมักเกิดจากการที่ต้องการทำให้ร่องอกมีความแคบมากที่สุดทำให้มีการแยกชั้นกล้ามเนื้อ และไขมันบริเวณกระดูกหน้าอก มากเกินไปทำให้ช่องว่างต่อกันถึง ในเฉพาะคนที่ผอมมากและเพราะในคนที่ผอมบางผิวหนังและไขมันที่กล้ามเนื้อหน้าอกมีน้อย ทำให้มีโอกาสจะฉีกขาดได้มากโดยจะเห็นได้ชัดกรณีที่ใช้ถุงเต้านมขนาดใหญ่มากปัญหานี้อาจเกิดได้ทั้งการเสริมเหนือกล้ามเนื้อและใต้กล้ามเนื้อ
การแก้ไข- ทำโดยผ่าตัดเปิดแผลบริเวณร่องอกออกและเย็บปิดผิวหนังเข้ากับกระดูกหน้าอกโดยใช้ไหมชนิดที่ละลายได้
- กรณีที่เกิดกับการเสริมเหนือกล้ามเนื้ออาจแก้ไขโดยย้ายตำแหน่งถุงในตำแหน่งใต้กล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อด้านในจะเป็นตัวป้องกันการเกิดเต้านมติดกัน
- ถ้าถุงใส่ใต้กล้ามเนื้อ การแก้ไขต้องตัดแผลเป็นออกและเย็บขอบแผลกลางหน้าอกใช้ไหมไม่ละลายหลายตำแหน่งและลดความตึงของเต้านมโดย เปิดขยายช่องว่างออกด้านข้างได้มากขึ้นหรืออาจเปลี่ยนถุงซิลิโคนเป็นขนาดเล็กลง
- หลังการผ่าตัดต้องใส่ยกทรงพิเศษ ( Thong bra ประมาณ 6-12 อาทิตย์)
- การป้องกัน
- อย่าเลาะขยายเนื้อเยื่อกลางหน้าอกมากเกินไป
เหนือกล้ามเนื้อ เพราะในคนที่ผอมจะมีไขมันใต้ผิวหนังน้อย ทำให้หลังการเสริมหน้าอกเห็นขอบรอยต่อของถุง
เต้านม และขอบนอกของผิวหนังเต้านมชัดเจน และถ้าเกิดพังพืดขึ้นจะทำให้มีโอกาสเห็นรอยพับของถุงเต้านมได้
ชัดเจนขึ้น ดังนั้นจึงควรหลีกเลี่ยงการใส่ถุงเต้านมขนาดใหญ่เกินไปและทำช่องว่างให้ใหญ่กว่าถุงเสมอและนวด
หลังผ่าตัดเพื่อให้ช่องว่าง ที่มี ขนาดกว้างกว่าขนาดของถุงเต้านมเสมอ - พังพืดหดรัด
เกิดจากการที่พังพืดรอบถุงเต้านมหดรัดเล็กลงทำให้เกิดลักษณะเป็นก้อนแข็งขึ้นบริเวณเต้านม สาเหตุเชื่อว่า อาจ
เกิดจากการที่มีการปนเปื้อนของเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดการอักเสบรอบๆถุงเต้านม และเกี่ยวข้องกับการมี
น้ำเหลืองคั่งหรือการผ่าตัด ปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ ได้แก่การมีเลือดคั่งหลังการผ่าตัด การสูบบุหรี่
การรักษาพังพืดหดรัดทำโดยการผ่าตัดเอาพังพืดออกบางส่วนรวมถึงขยายโพรงรอบๆถุงเต้านมให้กว้างขึ้น เพื่อให้โพรงมีขนาดใหญ่ขึ้น หลังผ่าตัด นวดเพื่อให้โพรงมีขนาดใหญ่กว่าถุงเต้านม
การป้องกัน- ทำโดยใส่ถุงเต้านมไว้ใต้กล้ามเนื้อ
- หลีกเลี่ยงการปนเปื้อนของแบคทีเรียโดยไม่ผ่าตัดผ่านเนื้อเต้านม
- ในช่วงผ่าตัดล้างโพรงช่องว่างด้วยยาปฏิชีวนะ
- ถุงแฟบ
ถุงน้ำเกลือ ถึงแม้ว่าจะมีคุณภาพดีขึ้นมากในปัจจุบันแต่อาจมีปัญหาการรั่วซึมได้ในประเทศอเมริกา ผู้ผลิตรับประกันการรั่วซึมถ้าเกิดขึ้น สามารถผ่าตัดเปลี่ยนถุงได้ฟรี แต่บริษัทจะจ่ายค่าผ่าตัด $1200 ใน 5 ปี แรกหลังจาก 5 ปีจะต้องเสียค่าผ่าตัดเอง
สาเหตุของการรั่วได้แก่- ถุงที่มีผิวบางมีโอกาสรั่วน้อยกว่าถุงที่มีผิวหนา
- ถุงผิวเรียบมีโอกาสพบน้อยกว่า
- การเติมน้ำในถุงน้อยกว่าที่กำหนดทำให้แฟบได้มาก
- การทำช่องว่างขนาดเล็กเกินไปสำหรับถุงเต้านมทำให้ถุงเต้านมมีการพับงอทำให้รั่วได้
- ทำโดยผ่าตัดเปลี่ยนถุงเต้านมพร้อมที่ขยายโพรงของเต้านมให้กว้างขึ้นพร้อมทั้งเอาพังพืดออก ถ้ามีพัง
พืดหดรัดร่วมด้วย
- ใช้ถุงน้ำเกลือชนิดผิวเรียบจะมีโอกาสแฟบน้อยกว่าผิวทราย
- เปิดช่องโพรงเต้านมให้กว้างกว่าถุงเต้านม
- การมองเห็นรอยพับงอ ( รูป )
การมองเห็นรอยพับงอมักพบในคนที่มีรูปร่างผอมมีผิวหนังและเนื้อหน้าอกน้อยโดยเฉพาะคนที่ใส่ถุงผิวทรายหรือผ่าตัดในระดับเหนือกล้ามเนื้อ รอยพับของถุงแบ่งเป็น 2 แบบ- รอยพับของเปลือกถุงเองพบที่บริเวณของด้านนอกและด้านล่างของถุงโดยพบทั้งในถุงผิวทรายและผิวเรียบ
โดยเฉพาะคนที่ผ่าตัดใส่ถุงเหนือกล้ามเนื้อ - รอยพับจากการดึงรั้งพบเฉพาะในถุงผิวทรายจะมีการรั้งระหว่างพังพืดที่ผิวของซิลิโคนและบริเวณพังพืดรอบๆ ทำให้มีการดึงผิวหนังและไขมัน เข้าไปด้านในพังพืดชนิดนี้อาจดึงถุงเต้านมออกจากแนวกลางลำตัว ทำให้ร่องอก เห็นได้ไม่ชัด ( ปัญหาของการดึงรั้งแบบนี้ ทำให้บริษัทผลิตถุงเต้านมเป็นแบบทรายละเอียด Micro textured)
ปัจจัยเสี่ยง
- ถุงน้ำเกลือมีโอกาสเกิด รอยพับมากกว่าถุงgel เพราะน้ำเกลือและผิวของถุงมีความยืดหยุ่นแตกต่างกันการเติมน้ำให้มากขึ้น อาจช่วยลดปัญหาการพับงอของถุงได้บ้างแต่ไม่สามารถป้องกันได้ทั้งหมด
- ถุงผิวทรายที่มีขนาดใหญ่มีโอกาสเกิดปัญหาเรื่องคลำได้ขอบถุงหรือรอยพับของถุงได้มาก
- การใส่ถุงในระดับเหนือกล้ามเนื้อทำให้มีโอกาสเห็นรอยพับได้ชัดเจนขึ้น
- ทำโดยการผ่าตัดเอาถุงผิวทรายออกพร้อมทั้งเอาพังพืดรอบๆออก
- ย้ายตำแหน่งให้อยู่ใต้กล้ามเนื้อ
- เปลี่ยนถุงเป็นถุงผิวเรียบโดยอาจเป็นถุงน้ำเกลือหรือถุงเจลก็ได้
- เปิดโพรงช่องว่างให้กว้างกว่าถุงเต้านมเพื่อป้องกันการเกิดพังพืดแข็งถึงแม้จะไม่เป็นพังพืดหดรัด แต่ถ้าแคปซูลของพังพืดมีขนาดเล็กลงมากจะทำให้เต้านมไม่นิ่มเป็นธรรมชาติหรืออาจดึงรั้งให้เกิดรอยพับงอได้ง่าย
- ทำการผ่าตัดใต้กล้ามเนื้อ
- หลีกเลี่ยงในการใช้ถุงผิวทรายน้ำเกลือในคนที่มีรูปร่างผอมได้เฉพาะถ้าใส่เหนือกล้ามเนื้อ
- หลีกเลี่ยงถุงที่มีขนาดใหญ่เกินไป
- เปิดช่องว่างให้มีขนาดใหญ่กว่าถุงเต้านมเพื่อป้องกันการพับงอของถุง
- การคล้อยของหน้าอก
บางครั้งถ้าไม่ได้ประเมินก่อนการผ่าตัดเรื่องการคล้อยของหน้าอก หลังการผ่าตัด อาจมีปัญหาเรื่อง
อาการคล้อยให้เห็นชัดเจนขึ้นจำเป็นต้องแก้ไขโดยการผ่าตัดยกกระชับเต้านมภายหลังโดยเลือกเทคนิคตามการ
คล้อยของเต้านมดังนี้
เกรด 1 คล้อยเล็กน้อย - ยกหัวนมโดยผ่าเป็นรูปครึ่งวงกลมที่ขอบบนของปานนม
เกรด 2 คล้อยน้อย - เทคนิคยกกระชับรูปโดนัท
เกรด 3 คล้อยปานกลาง- เทคนิคที่มีแผลแนวตั้ง
เกรด 4 คล้อยมาก - เทคนิคที่มีแผลเป็นรูปตัว ที
- รอยพับของเปลือกถุงเองพบที่บริเวณของด้านนอกและด้านล่างของถุงโดยพบทั้งในถุงผิวทรายและผิวเรียบ